ALLARIZ

parroquias de melide

MÁIS PARROQUIAS

/504403158292525912/bb_t047_v000_s0un_f00/images/xslide2.gif" ismap="ismap"/>

GALIZA-CAMERÚN:A IRMANDIÑA INVICTA

duascentas fotos

CAMIÑANDO EN MELIDE

VIAXE A USA

HOLANDA

miércoles, 25 de noviembre de 2009

Canto aprendemos coa TVG

Por Pilar Garcia Negro

Nunca agradecidos abondo estaremos á TVG e á súa impagábel programación, sobre todo no capítulo dos programas de debate, perdón, do programa de debate. Hai poucos días cadroume velo na noite do luns e moito me valeu para me instruír debidamente en diversos asuntos. Vounos enumerar, para que non me esqueza nengún:

1. En primeiro lugar, tratouse o tema do post-Alakrana, a cargo de Xosé Luís Barreiro, Roberto Blanco Valdés, Antón Losada e José Luis Jiménez. Aprendín que, a pesar de sermos, os galegos, aproximadamente dous millóns oitocentos mil habitantes, non hai, entre eles, nengunha muller que poda opinar sobre a tan traída e levada “xestión” do secuestro ou sobre as medidas para os evitar no futuro. Non, señor: os asuntos serios sonlles cousa de homes, como o coñac Veterano de outrora.

2. Pasamos ao segundo asunto, que ocupou moito tempo do programa. Nada menos que o nacionalismo galego na encrucillada. Como me resulta algo familiar o tema, prestei toda a atención. O plantel de comentaristas antecitado incrementouse coa presenza de Marta Rodríguez, directora de informativos de Onda Cero e mais con Paulo Casal, experto en marketing político. Sendo, dos anteriores, dous deles comentaristas de La Voz de Galicia, un outro da cadea Ser e o cuarto de ABC, xa me satisfixen grandemente coa hiper-pluralidade despregada. Como se ve, todos eles son expertos no nacionalismo galego, quer no histórico, quer no actual, sexa porque o coñecen extraordinariamente ben por dentro, sexa porque fixeron traballos académicos sobre o mesmo ou porque amosan unha curiosidade intelectual irrefreábel sobre o estudo das súas características e a súa especificidade, que, coido, algo a ver ten coa historia da propria Galiza. Mais, con este programa e a súa neutralidade palmaria, xa resolvín moitas dúbidas. Por exemplo:

–O BNG só subiu pola crise do PSOE, non en por si.

–Non houbo unha organización que loitase por crecer, senón que só se ollou a si mesma.

–O BNG nunca lle di á “sociedade civil” (a “militar”, ula?) o que quer facer.

–Non se sabe se é máis nacionalista ou máis de esquerdas (ten de escoller entre nacionalismo e marxismo-leninismo).

–O problema está en que ao BNG non lle gosta o país tal e como é hoxe.

–E chegamos, señoras e señores, á solución fundamental, realmente á solución do ponto final. Atención! Redobre de tambores e timbais!, máxima expectación!, novidade total!: a solución está en “librarse de la UPG” (José Luis Jiménez dixit).

E ben, despois de ficar embargada (e ben embargada) pola emoción, e de agradecer ao ceo e ás benévolas autoridades que nos dirixen e, desde logo, aos responsábeis da TVG que, á maneira do despotismo ilustrado, curen as nosas ignorancias e nos oferezan leccións catárticas como a que comentamos, dei en tranquilizar o espírito e procesar –como está de moda dicer agora– tanta información, tantos consellos, tantas instrucións e tanta pontificación. E aí surxiron algunhas dúbidas, pouca cousa, matices, nada de importancia, de certo debidas ao facto de ser militante nacionalista desde hai 33 anos e ter sido 14 deputada do Parlamento galego. Nada que non se poda curar e que non permita atender debidamente as leccións televisivas de tan sabios expertos. Como o máis se quer é o que máis se coñece, pola mesma é o que máis se desexa mellorar, así que o realismo analítico e a (auto)crítica nunca sobran, como si sobra a rancia exhibición dos máis resesos preconceitos que nos coubo ouvir. Mais disto falaremos nunha próxima entrega, contándomos coa benevolencia deste xornal e dos seus leitores.

Ah!, o terceiro asunto foi tamén moderno a máis non poder: as cuotas femininas na política, con dúas opinantes en sentido contrario, porque, xa se sabe que, este si, é un tema só feminino. Disto tamén falaremos no futuro. l

No hay comentarios: