Se lestes a entarda do dia 3 entenderedes o seguinte:
Un bo doutor,é aquel que é capaz de empatizar cos seus doentes,de chegar a eles,de respetalos e tratalos coma se dun pai ou irmán se tratase.
Nembargantes sempre,como en todo,hai algún desviado,como é o caso desta doutora,que non señora, a que se lle ocurriu meterse con un meniño que tivo a ben dirixirse a"su excelentisima"en Galego...¡porfavor,que ordinario!,si esto en Coruña no lo entendemos.
Por certo,o seu hospital faise chamar modelo...¡de entendemento!
¿ Lograria asi este persoaxe establecer un axeitado vínculo de confianza e seguridade co doente (e o seu entorno ) ?...Esto queda para a reflexión persoal
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
2 comentarios:
Acordeime de ti cando lin esa noticia no xornal, e pensei en toda a empatía e a solidariedade que saía dos teus ollos o día que te atopei nunha cola de urxencias.
Por sorte, no mundo hai bos doutores, e boas persoas.
Unha aperta
Esto non só ocorre no ámbito da medicina, senón a nivel de institucións ( menos mal que cada vez menos... ),no entorno de xuíces, abogados,... Alégrome que cada vez nestos eidos haxa xente que loite polo galego e por Galicia.
Vanessa ten toda a razón. No mundo hai bos doutores e tamén boas persoas, coma ti.
Biquiños mil, Coche. Ata pronto.
Publicar un comentario