Entrevista a Mª Mar Blanco

“Tede coidado en Galiza co odio a todo o que non é español”. Con esta cita remataba a súa intervención Mª Mar Blanco, irmá do concelleiro asesinado por ETA, Miguel Ángel Blanco. Unha conferencia lida en todo momento e que se foi facendo máis radical (malia que non gusten da palabra para eles mesmos) conforme avanzaba o seu discurso. ETA, Zapatero, mentira, vítimas e nacionalismo foron as verbas máis empregadas por unha muller que acudiu a Santiago de Compostela invitada polo Partido Popular da capital de Galiza. O auditorio, escaso malia que ruidoso, no Hotel Peregrino.
María San Gil, “muller de bandeira”
Na quenda de preguntas, e logo dunha longuísima ovación, a presidenta de Nuevas Generaciones interviu para sementar debate. A pregunta obvia: a “agresión a María San Gil”. Para que non quede dúbida, incluímos en GzNación a resposta íntegra.Mª Mar Blanco: “isto é algo sobre o que tiña ganas de falar ao vir a Galiza. Porque no País Vasco perdemos a batalla na educación, deixamos que os terroristas tomasen o control das rúas e as universidades. Non podemos ceder ante os terroristas. Porque os independentistas, non nos enganemos, son terroristas”

Mª Mar: “e agora claro, no País Vasco están as ikastolas, que é un lugar onde se lles ensina aos nenos a que odien todo o que é español. E sei que vós tedes algo aquí, non sei como se chaman…"Público: ‘gallescolas’Mª: “gallescolas, é verdade. […] Tede coidado en Galiza co odio a todo o que non é español, nestes lugares ensínaselles aos nenosa odiar españa”. E veña, as galescolas, como as ikastolas, berce de terroristas.Foi Gerardo Conde Roa, presidente do PP da cidade e número dous co Congreso pola Coruña, quen presentou á rapaza loira, vestida de vermello e adornada cunha chea de xoias douradas nas mans e pescozo. Conde Roa aproveitou o momento, que para iso estaba de mitin, para denunciar a “claudicación de ZP fronte a De Juana” e para denunciar a Caixa Galicia por non terlles cedido un dos locais socioculturais desta entidade bancaria.
“Unos pueblecitos de Orense”
Mª Mar, moi falangueira ela, comezou o seu speech manifestando a fachenda que ten enriba de ser militante do Partido Popular por ser o único, asegurou, “que está coas vítimas”. Pido desculpas neste punto, xa que ‘vítimas’ foi, e non ETA, a palabra máis usada. E, buscando a empatía co auditorio, botou man da poética para soltar “polas miñas venas corre sangue galega, somos ‘de unos pueblecitos de Orense’”.Despois de continuar a súa intervención, marcada pola santificación de José María Aznar (ninguén dos que asiste a estas cousas ten ‘memoria histórica’) e a condena e o insulto ao novo Goberno socialista, proclamou –lendo- que o seu irmán foi asasinado “por sentirse español”. E claro, “os meus pais entenderon que Aznar non podía negociar cos terroristas […] se tivésemos negociado, o meu irmán estaría vivo, pero estaría morta a nosa dignidade”. Aplausos e un “viva Miguel”.